1- در شراکت به حق خود قانع باشید و به شریکان خود ظلم نکنید. (ص: 24)
2- وقتی در زندگی به شما تلنگری زده می شود و یا اینکه نصیحتی می شوید، عبرت بگیرید. (صافات: 13)
3- همیشه تسبیه خدا را بگویید که عامل نجات انسان در امور زندگی است. (صافات: 143)
4- با کسانی که گمراه هستند؛ رفاقت و رفت و آمد نداشته باشید که باعث اغفال و گمراهی شما می شوند. (صافات: 32)
5- علت گمراهی و انحراف مردم از راه راست، پیروی از هوای نفس، فراموشی روز قیامت و حساب و کتاب است. (ص: 26)
6- عبرت بگیرید که تکبر شیطان عبادات چندین ساله اش را از بین برد و از دین خارج کرده و مشمول لعن خداوند شد. (ص: 74و75و78)
7- مراقب باشید که شیطان به عزت خدا سوگند خورده انسان را گمراه می کند مگر کسانی که در بندگی خالص هستند. (ص: 82و83)
8- در هنگام داوری بین دو نفر از حق و عدالت دور نشوید و راه حل مناسبی به آنان ارائه دهید. (ص: 22)
9- در قیامت به کسی ذره ای ستم نمی شود و فقط با همان کارهایی مجازات می شوید که در دنیا دائم مشغولش بودید. (ص: 54)
همیشه فکر میکردم شب قدر یعنی شب نزول قرآن. ارزش شب قدر را به نزول قران میدانستم اما یک شب قدر حرفهایی را از یک استاد یاد گرفتم که همه چیز را در ذهنم به هم ریخت.
سوره قدر را تفسیر میکرد میگفت:
آیا نزول قرآن شب قدر را شب قدر کرده؟ یا اینکه شب قدر شب قدر بوده و قرآن در آن نازل شده است؟ مثل کسی که ازدواج خود را که یک کار مهمی است در یک وقت با برکتی قرار میدهد برکت آن وقت به ازدواج نیست. نزول قران یک کار مهم و بزرگی است اما در شب قدر اتفاق افتاده ….
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ ﴿١﴾.
*یعنی اول شب قدر بوده و بعد قرآن در آن نازل شده.* دلیل بهتر آیات بعدی است که شروع میکند به توضیح چیستی شب قدر.
وَمَا أَدْرَاکَ مَا لَیْلَةُ الْقَدْرِ ﴿٢﴾
لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ ﴿٣﴾
تَنَزَّلُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن کُلِّ أَمْرٍ ﴿٤﴾
سَلَامٌ هِیَ حَتَّىٰ مَطْلَعِ الْفَجْرِ ﴿٥﴾.
«أَنزَلْنَاهُ» فعل ماضی است یعنی نازل کردیم و تمام شد؛ اما در معرفی شب قدر میگوید «تَنَزَّلُ» فعل مضارع است یعنی هنوز نازل میکنیم یک عملی در این شب هر سال تکرار میشود و در توضیح عظمت این شب این عمل را بیان میکنند.
یادم است این حرفها بدجوری مرا گیج کرده بود این استاد چه میخواست بگوید جلسه سکوت محض بود و من یقین داشتم همه میخواستند بیشتر بشنوند؛ اما استاد آرام ولی محکم ادامه میداد:
«الْمَلَائِکَةُ» یعنی «کل ملائکه»، این الف و لام در زبان عربی معنای «کل» میدهد. «وَالرُّوحُ» همان رئیس ملائکه است در آن شب همه اینها متوجه زمین اند و فرود میآیند. چه واقعهای رخ میدهد؟ چه شده که همه دارو دسته خدا در صحنه عالم متوجه زمین اند؟
هر سال؟ همه؟ از تمام آسمانها؟ بهسوی زمین؟
یعنی هر خبری هست اینجاست و در عوالم بالا خبری نیست!